R&B y Reggaeton

El Rhythm and Blues o Jumping Music es un género musical derivado en su origen del jazz, el gospel y el blues. El término musical fue introducido en Estados Unidos en 1949 por Jerry Wexler de la revista Billboard. Sustituyó al término conocido como "race records" (grabaciones de raza), considerado ofensivo para la posguerra mundial.
Principalmente era usado para identificar el género musical que más tarde se desarrollaría en forma de rock and roll. El R&B original ha evolucionado tomando dos vertientes populares una conocida como rhythm and blues contemporáneo y otra que no tiene prácticamente relación con el subgénero rhythm and blues mainstream.






REGGAETON:

El reggaeton es un género musical. El predecesor del reggaeton se originó en Panamá hacia mediados de los años 1970, como reggae en español. Tras la aparición del género en Puerto Rico en los años 1990, posteriormente continuó evolucionando donde se convirtió en el reggaeton, es un derivado del reggae y el dancehall, con influencias del hip hop, la percusión africana y la música latina.

-Orígenes culturales: Desde los años 1970 a 1990 en Panamá, mas tarde en Puerto Rico desde 1990.
-Instrumentos comunes: Guitarra, bajo, batería, sintetizador, caja de ritmos, sampler

-Popularidad: Moderada en la década de los '70 y '90, más popular en la década del 2000




Letras y temas:

Las letras del reggaeton se caracterizan por apoyarse en la rima para lograr que la canción sea pegadiza y de fácil identificación. Los temas de las letras desde un origen son de denuncia social. Las letras de las canciones se asemejan a las del hip hop.
Un porcentaje significativo de los artistas de reggaeton también son cantantes que recitan sus canciones con estilo de rap en lugar de cantarlas melódicamente.El Reggaeton comenzó como un género compuesto por artistas en su mayoría hombres, pero que con el tiempo aumento el número de artistas mujeres.

EL URBAN

El urban es el estilo de música negra nacida en los Estados Unidos y el Reino Unido.
El urban style nació a finales de los años 80, comienzos de los '90 en Nueva York, y poco después en Londres. Muchos artistas se han vinculado con estos ritmos soul, hip hop, pop,... como son Rihanna, Jamelia, Janet Jackson, Craig David, Nelly Furtado, Lemar, Fergie, etc.

Dentro del Urban existen tres subgéneros:

-R&B
-Reggaeton
-Hip Hop

Características principales de la música popular urbana.

Características :

- Es distinta según cada país y época ( algunos han logrado repercusión internacional )

- Dirigida a las masas ( busca ser aceptada por una amplia mayoría, el pueblo)

- Surge y se desarrolla en las ciudades ( por eso se dice que es urbana)

- Persigue la máxima expectación ( a través de los medios de difusión, radio, discos y cine )

- La canción (Es su manifestación principal. Son piezas cortas que pronto pasan de moda y cercanas al gusto de cada momento )

Origenes

EN LAS GRANDES CIUDADES:

Se desarrolla un modo de vida y cultura propios y difirentes dependiendo de los nucleos rurales
jessika valladares

MUSICA POPULAR URBANA

A simple vista estes dos videos parece que no tienen nada que ver pero comparten por lo menos una característica, ambos son muica popular urbana.

Psicoloxia da música

É a ciencia que estuda e investiga os efectos da música no ser humano. Iniciouse a comezos do século XX e dende aquela os métodos e obxectivos foron variando. Esta disciplina encargase de temas como a conducta, certos trastornos, os gustos, análisis dos elementos musicais ou a aprendizaxe mediante a música.



Música e estados de ánimo:

Escollemos nos a música segundo nos atopemos ou é ela quen o determina?

Xa dende a época dos gregos se descubríu o efecto dela sobre as persoas. Dicían que se podía aliviar aos deprimidos e calmar os violentos, coma un medicamento máis. Poderíamos dicir que ese foi o inicio da musicoterapia.
Pero esto tamén o podemos trasladar á vida cotidiana: quen non se anima cando entra nunha discoteca? Quen non se emociona coa música dun funeral? Os diferentes estilos, os instrumentos utilizados ou as letras das cancións poden facer que nos sintamos dunha forma determinada.

Música en relación á idade

Música para un feto:

O feto dentro do útero percibe os latexados cardíacos e os movementos respiratorios maternos e estes son para el os seus parámetros de benestar. Polo tanto, dise que as embarazadas que diariamente dedican un tempo para relaxarse escoitando música, poden axudar aos seus bebés a sentirse máis acougados e felices. A música que o bebé, escoite durante o embarazo e incluso despois do nacemento, ten un efecto de harmonía e paz dentro del. Segundo o doutor Martínez, a música debe ser suave e sen grandes variacións de volume nin de ritmos. A música clásica e en especial o piano, son moi útiles para relaxarse. Tamén é adecuada a específica para relaxación que inclúe sons naturais como o das ondas. Investigacións realizadas por un grupo de psicólogos ingleses demostraron que os bebés recordan as melodías que escoitaron dentro do ventre materno. Segundo informes da doutora Alexandra Lamont, da Universidade de Leicester, os bebés, durante o primeiro ano de vida, poden recordar e preferir a música que oíron durante a súa xestación.

Música para un bebe:

A música ten un papel fundamental no desarrollo do bebé non só os relaxa e os axuda a dormir, senon que tamén se demostrou que a exposición a certas melodías ( como a música clasica, música cristiana e cancions de música latina romantica) mellora o coñecemento auditivo, intelectual u emocional, regula os ritmos naturais do corpo, promove o desarrollo da memoria e reduce o estrés de maneira significativa. Os bebés son máis sensibles á música do que os adultos. Ademais, a música fai que os bebés sexan moi tranquilos, serenos e os pais poidan gozar desta actividade con eles. A partir do primeiro ano de idade os nenos teñen maior preferencia pola música viva e rápida como "As catro estacións", de Vivaldi o Mozart.

unha bateria completa?

agrupacion de jazz

dos mellores musicos do jazz deberiamos incluir:


Trompeta : B. Bolden, Louis Amstrong, D Gillespie, Miles Davis.

Trombón : J. Teegarden, J. Cleeveland.

Clarinete : Benny Goodman.

Saxo : Charli Parker, Jhon Coltrane, Gerry Mulligan, L. Young.

Vibrafono : Lionel Hampton.

Piano : A. Tatum, D. Wellington , Count Basie, Thelonius Monk, Ray Charles.

Contrabajo : Charli Mingus.

Bateria : Art Blakey, Lionel Hampton.

Guitarra ;: D Reinhardt.

test

test sobre os intrumentos do jazz:
http://88.2.0.99/web/departamentos/musica/enlaces/Jazz/instrumentos.htm

instrumentos do jazz

O Jazz é unha música de raíz africana con elementos occidentais, que se reflicte nos instrumentos utilizados. Sobre todo se dividen en dúas clases: os que marcan o ritmo (ritmicos) e os que tocan a melodía (melodicos). Estes son os principais:

- Ritmicos:
Batería. Empezou moi cedo, pero usabase como instrumento secundario, acompañando ós solistas. Logo se tornou unha das parte máis importante de calqueira formación.
Baixo. Tocado directamente cos dedos. Ás veces, é substituída por unha tuba.

Melodicos:
-Piano. Xa utilizado no ragtime, jazz converteuse no principal instrumento.
-Trompeta. Foi de enorme importancia para os anos 40, cando foi substituído polo saxo. Antes de utilizarse a trompeta empregabase un instrumento parecido a trompeta, a corneta.
-Saxo. Converteuse en moda con Coleman Hawkins e converteuse en solo da revolución de Charlie Parker.
-Banjo. Era o instrumento máis importante da música popular americana. Foi usada ata a década de 20, despois caeu en desuso substituído polo guitarra.

Orixe e Características do Jazz

O jazz é un un tipo de música creada polos negros americanos, ten orixe cando os esclavos africanos foron trasladados a Estados Unidos (século XII) . Estes esclavos foron apartados das suas raíces, e privados de todas as suas tradicions culturales: as diversas etnias foron dispersadas sen piedade, as linguas e os cultos foron tanxentemente prohibidos e os poucos instrumentos que poideron facer a travesía con eles foron confiscados e destruidos. Os negros africanos eran xente con moito ritmo, utilizaban as blues notes(eran alteracións da terceira e da séptima das notas da escala) tanto sentido do ritmo tiñan estas persoas que tocaban ritmos con instrumentos de percusión. Chegouselle a prohibir tocar estes instrumentos por que pensaban que se comunicaban entre eles.

O jazz procede da fusión de elementos de orixe negra (o ritmo) de euro-africanos (melodía) e europeo (Harmonía). Comeza sendo música de baile pero acaba evolucionando. Caracterízase por usar tempos sincopados (é o prolongamento dunha nota que está na parte débil dun compás), a insistencia rítmica e especialmente a improvisación.

Todo tema de jazz consta de 3 partes: Comezase tocando un tema, logo ven una parte de improvisación e remátase outra vez co mismo tema.

Grandes voces do jazz

ELLA FITZGERALD
Ella Fitzgerald está consderada por moitos a cantante de Jazz máis importante.
O seu repertorio musical é amplísimo e inclúe blues,swing,bossa nova,calypso,cancións navideñas,pop etc...
Estaba dotada dunha voz cun rango vocal de tres oitavas,destacando a súa clara e precisa vocalización e a súa capacidade de improvisación,sobre todo no scat(técnica que desenrolou nos anos corenta e que anunciaron o nacemento do bop)

http://www.youtube.com/watch?v=2XggjVo3j-o&feature=fvst
http://www.youtube.com/watch?v=97p6gQnlO5Y


BILLIE HOLIDAY
Billie Holiday tamén está considerada por moitos como a voz femenina do jazz máis importante.
O valor artístico de Billie Holiday reside na súa capacidade interpretativa,dominio do swing e adaptación das súas cualidades vocais ó contido da canción.
Billie Holiday transmite a súas cancións unha intensidade inigualable que,en moitos casos,é froito das súas vivencias persoais.

http://www.youtube.com/watch?v=h4ZyuULy9zs

SARAH VAUGHAN
Tamén chamada Sassy ou A Divina está considerada por moitos como unha das voces femeninas máis grandes do jazz xunto a Billie Holiday e Ella Fitzgerald.
A voz de Vaughan caracterízase pola súa tonalidade grave e control do vibrato.
A súa tesitura é similar a dunha cantante de ópera,permitíalle saltar do rexistro grave ó soprano con gran facilidade.
Foi un dos primeiros vocalistas en incorporar o fraseo do be-bop ao seu canto.
As súas capacidades máis destacadas son a inventiva armónica e o seu alto sentido de improvisación.
Ao longo dos anos,a súa voz foise volvendo máis escura,pero nunca chegou a perder o seu poder e a súa flexibilidade.
Foi tamén unha maestra no scat(improvisación vocal do jazz)

http://www.youtube.com/watch?v=8m1X6y9Gzhs
http://www.youtube.com/watch?v=TA5wLJpD-ns

Grandes voces do Jazz

RAY CHARLES
Pianista e cantante,perdeu a vista de pequeño e recibiu clases de música en braille,inda que foi autodidacta do piano.
A súa forma tan peculiar de tocalo piano e as súas cualidades vocais, xunto cunha correcta mestura de músicas de New Orleáns con gospel e blues, conforman o estilo propio de Ray Charles, co cal encandilou o mundo enteiro,e tivo una vida chea de éxitos musicais.
http://www.youtube.com/watch?v=gulmuaL-AmU
http://www.youtube.com/watch?v=xPP8w0wMRgQ



Miles Davis
Trompetista e compositor de jazz,un dos máis influintes nese xénero xunto con Louis Armstrong e Duke Ellington.
Participa tano no bebop e cool, coma no hardbop e a vangarda jazzística, sobre todo na súa vertente de fusión co rock. O son da súa trompeta é absolutamente característico polo uso de la sordina de aceiro Harmon, que lle proporcionaba un toque máis persoal e íntimo.

http://www.youtube.com/watch?v=ui8x9_WEl1g


Louis Armstrong
Probablemente o músico máis popular do jazz,transformou o jazz de música de baile con raíces folclóricas a unha forma de arte popular.
Comezou como trompetista e cornetista,pero foi a súa voz o que o consagrou como unha figura internacioal jazzística.
Temas como Hello, Dolly alcanzarían o número un en ventas,superando aos Beatles.
Tocou e cantou con grandes artistas,en especial con Ella Fitzgerald.
http://www.youtube.com/watch?v=_M-6VCnf5oE&feature=fvw
(Aquí con Ella Fitzgerald) http://www.youtube.com/watch?v=50zL8TnMBN8



DUKE ELLINGTON
Compositor,director e pianista de jazz estadounidense,considerado dos máis importantes deste xénero.
En canto ao estilo combina moito o blues co jazz e mesmo con música clásica,con este estilo mantivo no alto as súas bandas durante décadas.
Dise que puido escribir entre 2000 e 5000 pezas.
http://www.youtube.com/watch?v=SDDCzb3dv_Y

Dentro de agrupacións os tríos.

Os tríos no jazz polo normal, refírese a un grupo de tres músicos que tocan un o piano (nalgún dos casos outro intrumento melódico como é a guitarra pode substituír o piano), outro o contrabaixo e o outro máis a batería. O pianista é considerado o líder de estos tríos, de ahí que a maioría dos nomes dos grupos teñan o nome do artista que toca o instrumento melódico (piano).

Un dos exemplos famosos é o trío de Bill Evans con Scott LaFaro en contrabaixo e Paul Motian en batería, aquí un tema deles.

Dentro de agrupacións o cuarteto.

Os cuartetos son moi comúns no jazz. A formación do cuarteto no Jazz está caracterizada por ter un “corno”, que fai referencia por exemplo a un saxofón, trompeta, etc., un instrmento de cordas, que ben pode ser a guitarra eléctrica, o piano, o órgano, etc., un instrumento baixo, por exemplo o contrabaixo ou o baixo eléctrico e por último un kit de batería. Esta configuración pode ser modificada, por exemplo empregando un segundo “corno” no lugar de instrumentos de cordas, ou mediante o uso de dous instrumentos de cordas como o piano ou a guitarra eléctrica.

Aquí un video sobre un cuarteto: The Dave Brubeck Quartet que interpetan o tema Take Five (1961).

Dendtro de agrupacións as Big Bands.
BIG BANDS: Fan referencia a un grupo amplo de músicos que tocan conxuntamente, a traducción do termo é orquestra de jazz. Aparece a finais da década de 1920, ainda que a súa etapa de ouro foi o período comprendido entre 1935 e 1950, na era do Swing.
A estrutura das big bands foi evolucionando ao longo do tempo, desde as bandas de dez ou once membros da época inicial do swing, ata as grandes orquestras de máis de vinte músicos dos anos setenta. A característica principal das big bands é a existencia de seccións instrumetais, nalgún dos casos os mismos instrumentos podes aparecer duplicados. Habitualmente compóñense de tres seccións, metais, madeira e ritmo. Nos metais inclúese polo menos tres ou catro tompetas e dous ou máis trombóns. A sección de madeiras adoita estar formada catro ou máis saxofóns, que alternan usualmente con outros instrumentos como clarinete e flauta. A sección rítmica de acompañantes está composta por algunha combinación de piano, guitarra, baixo e batería. Por tanto, un total de entre 12 e 17 membros. Con frecuencia, especialmente na época de ouro do Swing, as bandas adoitaban ter un cantante. A partir dos anos 60, aínda que foi o final da época de ouro das big bands, en parte polas dificultades económicas que supoñía manter formacións de este tamaño, e por outra parte porque o jazz na súa evolución, perdeu o papel de música de baile que tivo nas décadas anteriores, a realidade é que se mantivo o formato de gran banda nos sucesivos estilos do jazz.

Aquí un video de unha big band con moito éxito do 1941.

Historia do Jazz

Nace na cidade de Nueva Orleáns a orillas do Missisipi a principios do s.xx . A actividade musical

centrábase nun barrio chamado Storyville onde se escoitaban distintas músicas como: o Blues, o Gospel,

e o rag-time.

En Storyville xorde a primeira banda de negros. Posteriormente os blancos trataron de imitar ós negros

e xurdiu un novo estilo chamdo Dixieland. A banda máis famosa a “Original Dixieland Jazz-Band”grabada en 1917

ANOS 20:JAZZ CLÁSICO

Tocábase en pequenas bandas de 7 ou 8 músicos: trompeta, clarinete, contrabaixo, tuba e saxo.

Non esqueza que neste momento o blues estaba na súa época dourada, e iso influíu no jazz (escala pentatónica

e estrutura de 12 compases).

ANOS 30:SWING

Xorde o swing que é un jazz máis lixeiro, máis bailable e con moito ritmo.

Aparece a Big-Band , é unha música máis académica, máis perfeccionista e máis europea.

Xa non hai improvisacións, todo se escribe na partitura

Anos 40:BEE-BOP

Caracterízase por ter tempo rápido, moi vivo, estrutura de 32 compases. Son catro estrofas de 8 compases

cada unha. As melodías son fragmentarias, con moita improvisación e unha armonía máis complexa.

ANOS 50:COOL –JAZZ

Son melodías máis cantábles e máis memorizables, pero cunha armonía complexa. Empregan instrumentos

e invéntanse as escobillas da batería.

ANOS 55:HARD BOP

Vólvese ó Bee-Bop (funky) acentuando máis as súas características.

ANOS 60:JAZZ MODAL

Xorde con Miles Davis principalmente. É un jazz que funciona a base de improvisacións modales, propio da

música europea. A modalidade significa que non existen xerarquías nos graos da escala, todos teñen a mesma

importancia.

ANOS 70:FREE JAZZ

É un jazz máis libre.

ANOS 80-90:VOLTA Ó BE-BOP

É un jazz de discoteca .A nova música negra (hip-hop,o rap, e o funk) era unha mestura de todo co fin de bailar.

Comezamos este traballo con un video de Miles Davis para crear a etiqueta e para practicar a colgar videso no bolg.